سلامت وب: زنجبیل ادویه ای کهن و قدیمی است که امروزه ثابت شده خصوصیات درمانی بسیاری دارد.
زنجفیل یا زنجبیل گیاهی است که بومی نواحی آفریقا بوده ولی بعلت استفاده وسیع در حال حاضر در استرالیا، برزیل، چین،هند، جامائیکا و غرب آفریقا کشت میگردد.قسمت مورد استفاده اندام زیرزمینی آن است که از قدیم بعنوان گیاه دارویی و غذایی مورد مصرف میباشد. این گیاه در ایران نمیروید و از قدیم جزو اقلام وارداتی بوده است.
زنجفیل از زمان باستان در طب سنتی چین و هند جایگاه خاصی داشته و در قرن 13 میلادی به اروپا راه یافته است.
اثراتی که برای زنجفیل در طب سنتی جهان و ایران ذکر نموده اند شامل آثار مقوی قلب، ضد تهوع و استفراغ، افزایش قوای جنسی، ضد درد و درد مفاصل ضد نفخ، افزایش دهنده هوش و حافظه، ادرار آور و آثار ارزشمند دیگر است.
ابن سینا در کتاب قانون راجع به زنجفیل چنین فرموده است: زنجفیل دارای مزاج گرم و خشک، دارای آثار ملین و باد شکن، افزایش دهنده هوش و حافظه، برطرف کننده تیرگی چشم، افزایش دهنده شهوت، بند آورنده اسهال، هضم کننده و مقوی کبد و پادزهر حشرات موذی است.
همچنین در کتاب مخزن الدویه از منابع مهم طب سنتی ایران و جهان راجع به زنجفیل چنین نوشته است: زنجفیل مقوی قوت حافظه، هاضمه، معده و کبد است. ضد کرم، ادرار آور، ضد اسهال و رفع تشنگی میکند. افزایش دهنده قوای جنسی، رفع درد مفاصل و رفع سموم حیوانات را داراست. تحقیقات سالهای اخیر بر روی زنجفیل تمامی تجارب طب سنتی را تایید نموده و به همین دلیل صنایع دارویی جهان داروهای زیادی از آن تهیه و به بازار عرضه نموده اند.
همینطور میتوان قطره آن را از داروخانه ها تهیه کرد و در مشکلات مفاصل(درد های دست، پا، کمر و گردن )، گوارشی (اسهال، نفخ، درد و اسپاسم )، تهوع و استفراغ( زمان حاملگی، مسافرت و شیمی درمانی) ناتوانی جنسی، سرماخوردگی، اختلال هوش (آلزایمر) و ضعف ایمنی بدن مورد مصرف است
دیدگاهتان را بنویسید