اگر انحنای لایه خارجی و شفاف جلوی چشم، یعنی انحنای قرنیه یا عدسی چشم در دو طرف آن با هم متفاوت باشد سبب می شود سطح قرنیه یا عدسی در بعضی نواحی مسطح تر یا منحنی تر از نواحی دیگرباشد که تاری دید ایجاد می کندوسسبب بروز آستیگماتیسم می شودآستیگماتیسم ارثی بوده ومعمولا مبتلایان به آستیگماتیسم معمولا از مشکل نزدیک بینی یا دوربینی چشم هم رنج می برند. در بیماری نزدیک بینی و دوربینی، نوعی عیب انکساری چشم وجود دارد که طی آن، چشم فرد قادر به تمرکز نورهای بازتاب شده از اشیای مختلف نیست.اگر درجه آستیگماتیسم چشم فردی بالا باشد ودر کیفیت بینایی اش اختلال ایجاد کند ، باید برای معاینه به متخصص چشم مراجعه کند.
افراد دارای نمره های بالای آستیگماتیسم، اغلب از تاری دید و تغییرشکل یافتگی تصویر اشیا شکایت دارند؛ هر چند مبتلایان به درجات خفیف آستیگماتیسم اغلب مشکل بینایی نداشته و ممکن است تنها از خستگی و احساس ناراحتی در چشم ها و سردرد شکایت داشته باشند،اما مشکل آستیگماتیسم معمولا با گذشت زمان بدتر می شود و فرد مبتلا باید بر اساس تجویز پزشک، از عینک مخصوص یا لنز تماسی استفاده کند.از سوی دیگر افرادی که دچار مشکل آستیگماتیسم هستند، از فشار بیش از حد به چشم های خود باید به طور جدی خودداری کنند، مثلا برای مدت زمان طولانی با رایانه کار نکنند.
انجام معاینات منظم چشم، راه مناسبی برای شناسایی تغییرات سطح بینایی است تا در صورت لزوم، عینک یا لنز تماسی برای شخص تجویز شود یا شماره آن تصحیح شود.یک فرد بزرگسال سالم باید تا پنجاه سالگی هر سه تا پنج سال یک بار معاینه چشم انجام دهد و پس از پنجاه سالگی، فواصل معاینات کمتر شود.و شخصی که دچار آستیگماتیسم باشد، هر دو سال یک بار یا به هر تعدادی که اپتومتریست (کارشناس بینایی سنجی) توصیه می کند، باید مراجعه داشته باشد.روش درمان آستیگماتیسم، روش جراحی، استفاده از عینک و لنز تماسی می باشد .
دیدگاهتان را بنویسید