دیابت بارداری از زیر شاخه های بیماری دیابت بوده که در طی دوران بارداری در برخی از زنان ومعمولا در سه ماهه دوم بارداری بروز می نماید. دیابت بارداری، حالت عدم تحمل گلوکز است که می بایست تحت مراقبت قرار گیرد.این بیماری می تواند منجر به بروز مشکلات کاملاً جدی برای مادر و جنین شده وبر روی رشد ونمو جنین اثرات نا مطلوبی بر جای بگذارد.
اگر خانم های باردار در خانواده ای هستند که سابقه دیابت حاملگی در شاخه پدری یا مادری یا در بارداری های قبلی خود داشته اند ،ملزم به کنترل قند خون ناشتا در هفته 24وانجام تست تحمل گلوکوز در هفته های 24تا 28 حاملگی هستند.در صورتی که کاهش میزان انرژی دریافتی روزانه وآغاز فعالیت های بدنی سبک وکاهش مقدار قند دریافتی در وعده های صبحانه حداکثر به میزان 10تا 30 گرم و افزودن یک واحد میزان پروتئین در قالب پنیر ،تخم مرغ یا شیر یا یک تکه 30 گرمی سینه مرغ بدون پوست به عنوان میان وعده روز و محدود سازی کل کربو هیدرات در جیره غذایی روزمره به یک سوم میزان انرژی کل دریافتی به منظور دست یابی به کاهش قند خون ناشتا به میزان 80 تا 85 گرم درصد و120گرم درصد بعد از مصرف وعده های غذایی موثر واقع نشود ،جهت پیشگیری از ماکروزومی یا درشت تر شدن جنین و زایمان های زودرس ،سخت و پر خطر میزان قند خون مادر باید تحت کنترل قرار بگیرد ومیزان آن حتما کنترل شود و در حد بین 80 تا 90 گرم در حالت ناشتا و 120گرم در حالت پس از صرف غذا برسد.ضمنا به خانم هایی که در طول بارداری های خود به دیابت بارداری مبتلا می گردند توصیه می شود جهت پیشگیری از ابتلای قطعی به دیابت نوع دوم بعد از سپری شدن دوره شیر دهی ،در صورت داشتن اضافه وزن یا چاقی نسبت به تعدیل ان با استفاده از رژیم های لاغری متناسب متعادل ومتنوع اقدام کنند.