1-به کودکتان فرصت دهید تا جدایی پدر و مادرش از یکدیگر را بپذیرد
پس از طلاق سعی در جلب کردن محبت فرزندتان نسبت به خود را نداشته باشید .چرا که با این کار به فرزندان خود استرس عاطفی وارد کرده و آنان را در موقعیت مذاکره و هم صحبتی در مورد پدر و مادرشان و وضعیتی که ایجاد شده است،قرار می دهید . این استرس عاطفی در واقع یک نوع فشار مضاعف را بر روح و روان آنان وارد میکند. به جای ایجاد این فشار های عاطفی مستقیم بهتر است به فرزندانتان فرصت دهید تا به ترمیم زخم های عاطفی خود پرداخته تا راحت تر موضوع جدایی والدینش را بپذیرد.
2-فرزندانتان را در خشم ها و عصبانیت های خود شریک نکنید
با بیان جزئیات خشم، نفرت، اضطراب و درگیریهایی که با شریک زندگی خود داشته اید ، ذهنیت کودک را نسبت به پدر یا مادرش خراب نکنید .والدین همیشه باید به خاطر داشته باشند که فرزندانشان گزینه خوبی برای به دوش کشیدن این ناراحتی ها نبوده و شخص مورد نظر آن ها برای درد ودل کردن و گفتن ناراحتی هایشان نمی باشند .در صورت عدم رعایت این مرزها و دردل کردن با فرندان و شریک کردن آن ها در نارحتی هایتان آن ها دچار سرخوردگی و انزوا طلبی خواهند شد .
3-پس از جدایی فرزندان شما به توجه بیشتری نیاز دارند
پس از طلاق والدین باید احساسات فرزندان از سوی والدین درک شده و مورد توجه بیشتری قرار گیرد. در این زمان فرزندان شما به جای واکنش دادن به دلنگرانی هایشان نیاز به کسی دارند که به آن ها توجه کرده و حرفهایشان را بشنود، در واقع راه حل در همین شنیدن و همراهی با اندوه آنان نهفته است. در صورتی که والدین بتوانند ارتباط خوبی با فرزند خود برقرار کنند و اورا درک کرده و به او توجه نمایند مشکلات عاطفی او کمتر شده و راحت تر با موضوع جدایی والدینش کنار خواهد آمد.