1- پنیر تبریزی
پنیر تبریزی یا سایر پنیرهای محلی بین 6 ماه تا یک سال در آب نمک نگهداری می شود و به همین دلیل به «پنیر کهنه تبریزی» هم معروف است. اما علت نگهداری طولانی مدت پنیر در آب نمک این است که آب نمک باعث آبگیری بهتر از لخته پنیر شده، طعم پنیر را بهتر می کند و البته میکروب های موجود در پنیر را از بین می برد و به این ترتیب احتمال رشد میکروب بروسلا، عامل تب مالت در پنیر به صفر می رسد.البته نگهداری پنیر در آب نمک به مدت طولانی سبب تولید ماده ای به نام «تیرامین» شده که باعث بروز سردرد در برخی از مصرف کنندگان این نوع پنیرها می شود. البته این سردرد ها خطرناک نیست و فقط سبب آزار فرد می شود .
2-پنیر خامه ای
این پنیر با داشتن چربی فراوانی که دارد می تواند کلسترول خون را بالا برده و مشکلاتی را در دیواره رگ ها و هم چنین در کارکرد قلب ایجاد کند . چربی گوشت و لبنیات از نوع چربی های اشباع است که برای سلامت فرد به هیچ وجه مناسب نیست. به همین دلیل بسیار مهم است یک فرد سالم، چربی گوشت و لبنیات را در برنامه غذایی خود به کمترین مقدار ممکن برساند.
3-پنیر فتا
اساسا پنیر نوعی پروتئین است که به صورت لخته شده از شیر گرفته می شود و مزیت پنیرها بر اساس میزان چربی شان نسبت به یکدیگر است. چربی لبنیات چون از نوع کلسترول است پس از نوع چربی بدی است، هرچه پنیر کم چرب تر باشد، مرغوبیت و ارزش تغذیه ای بیشتری دارد.بین این 3 نوع پنیر، پنیر سفید یا همان پنیر فتا مورد مناسبی است زیرا چربی کمتری دارد. همچنین پنیر خامه ای طبیعتا به دلیل میزان چربی زیادی که دارد و به دلیل ترکیب شدنش با خامه، توصیه می شود که سهم کوچک تری در رژیم غذایی فرد داشته باشد.
