1-لیزر لیپولیز
در این روش ابتدا اندام موردنظر به‌صورت موضعی بی‌حس و سپس سوراخ های یک تا 2میلی‌متری روی پوست ایجاد می‌شود و یک فیبر نوری باریک وارد قسمت زیرین پوست می‌شود. لیزر از طریق این فیبر به‌بافت موردنظر تابیده می‌شود. در اثر تابش اشعه لیزر، چربی‌ها به‌صورت نیمه مایع درآمده که پس از آن می‌تواند در بدن جذب یا با فشار از بدن خارج شود.این روش در چاقی‌های خفیف و موضعی کاربرد دارد و تنها دررفع چاقی‌های موضعی دراندام‌هایی مانند غبغب، بازوها، پهلوها، ران‌ها و شکم توصیه می‌شود.
2- لیپو ساکشن
این روش برای برداشتن چربی های ران، شکم، باسن و حتی صورت مورد استفاده قرار می گیرد و فقط چربی‌های زائد و تجمع یافته در این نواحی را برمی‌دارد. لیپوساکشن برای از بین‌بردن چربی‌های موضعی است که با ورزش یا رژیم غذایی از بین نمی‌‌رود، یعنی برای کاهش وزن استفاده نمی‌‌شود.فردی که برای این کار انتخاب می‌شود، باید دارای وزن کمی (یا تا حد متوسط) بالاتر از وزن نرمال مورد نظر باشد (با توجه به قد شخص)، پوستی محکم و الاستیک داشته باشد، سلامت عمومی خوبی داشته باشد.
3- آبدومینوپلاستی
عمل جراحی آبدومینوپلاستی به 2 روش کلاسیک (TummyTuck) و پیشرفته (لیپو آبدومینوپلاستی) انجام می‌شود. مثلا خانم‌هایی که به دلیل زایمان، شلی پوست و عضلات جدار شکم یا به دلیل کاهش شدید وزن ناشی از رژیم‌های سخت غذایی لاغر شده‌اند یا با عمل‌های جراحی کاهنده وزن مانند کوچک کردن یا بای‌پس معده یا روده‌ها دچار لاغری و شلی شده‌اند و گاهی افراد چاقی که شلی چربی شکم و پوست اضافی دارند، کاندیدای این عمل‌های جراحی زیبایی هستند. نکته مهم این است که فرد به وزن ایده‌آل خود رسیده باشد و سپس تحت عمل جراحی قرار بگیرد. چون اگر بعد از عمل جراحی، کاهش وزن قابل توجهی داشته باشد مجددا شلی پوست و افتادگی شکم ایجاد خواهد شد. پس بهتر است وزن فرد طی ماه‌های اخیر ثابت بوده و تصمیم به لاغری دوباره نداشته باشد.این عمل‌ها تنها برای کاهش سایز و تناسب‌اندام هستند و حداکثر وزنی که بیمار از دست می‌دهد بین 3 تا 4 کیلوگرم خواهد بود.