شیزوفرنی چیست؟
شیزوفرنی یک نوع اختلا روانی است که در مردان، بیشتر در سنین 10 تا 20 سالگی رخ می دهد. در زنان، شروع شیزوفرنی در سنین 20 ، یا اوایل 30 سالگی است. عامل ژنتیکی در شیزوفرنی نقش دارد. ساختار شیمیایی غیرعادی مغز نیز ممکن است به ایجاد بیماری کمک کند.
شیزوفرنی چه علائمی دارد؟
1-سوء ظن
2-توهمات عجیب
3-توهم بینایی شنیداری
4-ناسازگاری
5-بی احساس بودن
6-اشکال در عملکرد کار یا موقعیت های اجتماعی
7-انزوای اجتماعی
8دست و پا چلفتی بودن
راه های تشخیص شیزوفرنی
1-بررسی سابقه پزشکی
2-بررسی سابقه خانوادگی
3-بررسی جسمی توسط پزشک
4-آزمایش خون و ادرار، برای تشخیص اینکه داروها، مواد مخدر یا یک بیماری جسمی سبب بروز علائم شیزوفرنی نباشد.
5-با استفاده از MRI (ام آر آی) می‌توان شیزوفرنی را در مراحل اولیه تشخیص داد.
شیزوفرنی چگونه درمان می شود؟
استفاده از داروهای ضد جنون، اساس درمان را تشکیل می دهند.اما درمان های غیر دارویی نیز جهت مبتلایان به شیزوفرنی مناسب است که در زیر به برخی از آن ها اشاره می کنیم:
1- درمان فردی:
درمانگر به شخص بیمار کمک می کند نحوه برخورد با افکار و شرایط ایجاد کننده اضطراب را یاد بگیرد و خطر عود بیماری را کاهش دهد. بدین ترتیب الگوهای منفی افکار و رفتار را تحت کنترل قرار می دهد. متخصص درمان شناسی می تواند به بیمار کمک کند تا از برنامه دارویی خود پیروی کند.
2- درمان خانوادگی:
برای بیماران مبتلا به شیزوفرنی، پذیرفته شدن در جمع خانواده و دوستان از اهمیت زیادی برخوردار است. اگر اعضای خانواده، بیماری و شرایط ایجاد کننده اضطراب را درک کنند و به فرد کمک کنند تا به برنامه داروی خود عمل کند، در این صورت شانس بیشتری برای پیشرفت خواهد داشت.
3- جلسات روان درمانی : در این جلسات بیمار می آموزد فشارهای روحی خود را کاهش دهد، ارتباطات اجتماعی خود را تقویت کند و تنش‌های خود را کنترل کند. همچنین با علائم عود احتمالی این بیماری مانند عصبانیت و اختلال در خواب آشنا می شود.
4- توانبخشی: آموزش مهارت های اجتماعی و شغلی لازم برای زندگی مستقل، بخش مهمی از درمان می باشد. افراد شیزوفرنی که به آنها کمک می شود تا شغلی پیدا کنند و شغلشان را حفظ کنند، بهبود بیشتری در علائم خود دارند.