پوست کف پا قطر زیادی دارد و خارجی ترین لایه پوست این ناحیه محسوب می شود ممکن است که ترک بخورد. این مشکل بیشتر در افرادی که وزن زیادی دارند بروز می کند،چرا که تمام وزن بدن بر روی پای فرد است .
برای جلوگیری از ترک خوردن کف پا چرب کردن دائمی آن با وازلین توصیه می شود و برای جلوگیری از بروز این مشکل بهتر است این عمل به صورت روزانه انجام شود. استفاده از کفش های دارای پاشنه بلند و یا کفش های تنگ که امکان تنفس را برای پا مشکل می کند ترک پا را تشدید می نماید.
همچنین از پوشیدن کفش هایی که کف پلاستیکی دارند به علت تعریق زیاد پا خودداری کنید چرا که مانع از تبخیر عرق کف پا شده و محیط مناسبی جهت رشد انواع باکتری و میکروب و قارچ بوجود می آورد.
توصیه ما استفاده از کفش های ساخته شده با چرم طبیعی جهت کاهش ترک پا می باشد.البته کفش هایی نیز وارد بازار شده است که در آن امکان تنفس برای کف پای فرد وجود دارد.
همچنین باید بدانید که پا نباید به مدت طولانی در کفش باشد و حتما از جوراب نخی استفاده کنند.
همچنین بعد از اتمام ساعت کاری وبازگشت به منزل ، شستشوی روزانه پا با آب سرد و یا ولرم و صابون، انجام شده وسپس پا ها را با حوله نرمی خشک نمایید.
یائسگی و ترک پا
در برخی از خانم ها بعد از یائسگی ضخیم شدن پوست کف پا را مشاهده می نماییم که به آن کلفتی کف پای دوران یائسگی گفته می شود.
اگر ضخیم شدن کف پا به دلیل وراثت و یا دوران یائسگی است، می توان با استفاده از کرم های مرطوب کننده کف پا را نرم و تا حدودی از خشک شدن و ترکیدن پوست پیشگیری کرد.
استفاده از سنگ پا آری یا خیر ؟
هرچند استفاده از سنگ پا برای از بین بردن بافت های ضخیم و مرده پوست اشکالی ندارد، اما در افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس می تواند باعث تشدید بیماری شود.پس از شستشو با سنگ پا چرب نمودن کف پا نیز توصیه می شود.
ترک پا اگر همراه با حالت فرورفتگی در کف پا باشد از علائم رشد برخی باکتری ها در شخص است.