| بیماری سیفلیس یکی از بیماری های خطرناک آمیزشی عفونی است که علاوه بر ایجاد ضایعات پوستی دستگاه عصبی و دستگاه تناسلی را نیز تحت تاثیر قرار داده و سبب افزایش ریسک ابتلا به بیماری ایدز خواهد شد .این بیماری از طریق برقراری ارتباط جنسی با فرد آلوده به این بیماری قابل انتقال بوده و سایر علایم و علل بروز این بیماری به همراه روش تشخیص و درمان آن در سلامت وب امروز به شما معرفی می گردد . |
بیماری سیفلیس چیست؟
بیماری سیفلیس یا بیماری مقلد بزرگ یکی از بیماری های خطرناگ عفونی است که از طریق ارتباط جنسی به سادگی قابل انتقال می باشد .این بیماری آمیزشی پیچیده از طریق باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می‌شود و قسمت های مختلف بدن از جمله دستگاه عصبی و مغز و دستگاه تناسلی را تحت تاثیر قرار داده و به صورت زخم های باز و بدون درد بر روی آلت تناسلی ،مقعد و دهان مشاهده می شود .
مراحل بیماری سیفلیس
مراحل بیماری سیفلیس شامل مرحله ی اولیه ، مرحله ی ثانویه ، دوران نهفتگی و مرحله ی سوم می باشد .در مرحله اول و دوم خطر انتقال و سرایت این بیماری به شرکای جنسی بسیار بالا بوده و در مرحله نهفتگی این بیماری فاقد علامت می باشد.در نهایت در مرحله سوم این بیماری ،بیمار در معرض خطرات جدی قرار داشته و با توجه به تضعیف سیستم ایمنی خطر ابتلا به بیماری مانند بیماری ایدز در فرد مبتلا در این مرحله افزایش خواهد یافت .
ریسک ابتلا به بیماری سیفلیس در چه افرادی بیشتر است؟
اوج ابتلا به این بیماری در سنین 15 تا 35 سالگی است و افرادی که دارای شرکای جنسی متعددی می باشند و روابط جنسی محافظت نشده ای دارند بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به سیفلیس قرار دارند.
عوامل ایجاد کننده بیماری سیفلیس
انحراف سپتوم،آسیب دیدن مهره دوم گردن،تماس مستقیم یا غیر مستقیم با عوامل عفونی،مصرف گرمی (خوراکی های تند و شیرین)،مسهل قوی،زرده تخم مرغ،ادویه،مارچوبه،سس تند،زهر یا نیش زنبور،لبنیات،سرخ کردنی ها،ساندویچ،سوسیس،کالباس،پیتزا،شیرینی،پرخوری،گوشت چرب،پوست مرغ و ماهی از عوامل ایجاد و تشدید کننده این بیماری می باشد.
راه های انتقال بیماری سیفلیس
مهم ترین راه های انتقال بیماری سیفلیس به شرح زیر می باشد:
- تماس مستقیم با زخم‌های سفلیس
- آمیزش جنسی محافظت نشده از طریق دهان، مقعد و مهبل
- اهدا خون و دریافت خون از فرد آلوده در صورتی که فرد اهدا کننده غربالگری نشده باشد.
- از طریق مادر به جنین
- از طریق سرنگ آلوده
در نتیجه این بیماری از طریق استفاده از توالت فرنگی مشترک،غذا خوردن در ظروف مشترک و قرار گرفتن در محیط مشترک قابل انتقال نمی باشد.
بیماری سیفلیس در بارداری
بیماری سیفلیس در بارداری خطر بروز سقط جنین را افزایش خواهد داد .چرا که احتمال انتقال سیفلیس از مادر باردار آلوده به جنین از طریق جفت در دوران بارداری بسیار بالاست و در نتیجه می تواند سبب مرگ جنین یا نقص عضو در نوزاد شود .
علائم بیماری سفلیس چیست؟
علایم بیماری سیفلیس با توجه به مرجله آن متفاوت بوده و به تفکیک هر مرحله به شرح زیر می باشد:
سفلیس اولیه
- تبدیل دانه های کوچک قرمز به زخم
- بزرگ شدن غدد لنفاوی اطراف زخم
- تورم غدد لنفاوی در کشاله ران در افراد دچار زخم های سفلیس در ناحیه تناسلی هستند
- تورم غدد لنفاوی در گردن در افرادی که زخم های این بیماری در دهانشان ایجاد می شود .
سفلیس ثانویه
بیماری بسیار واگیردار بوده و علایم آن عبارت است از:
- ایجاد جوش‌های پوستی در تمام بدن به شکل زمخت، قرمز یا قهوه‌ای مایل به قرمز و بدون خارش که معمولا روی بدن و سپس روی کف دست و پا ظاهر می‌شود.
- ریزش موی تکه‌ای
- قرمز شدن مخاط داخل دهان، گلو، ناحیه تناسلی، مبهل و مقعد
- تورم یک طرفه لوزه و تورم غدد لنفاوی
- تب و خستگی
- درد های عضلانی
دوره‌ی نهفتگی پیشین سفلیس (دو سال اول)
- فرد می تواند این بیماری را به دیگران منتقل نماید .
- همه چیز به صورت عادی بوده و تست های آزمایشگاهی قادر به تشخیص این بیماری نمی باشند.
- تشخیص بیماری در صورت تداوم از طریق انجام آزمایش پادتن ترپونما می باشد.
دوره‌ی نهفتگی پسین سفلیس (پس از دو سال)
- بیمار ناقل نیست.
- همه چیز به صورت عادی بوده و تست های آزمایشگاهی قادر به تشخیص این بیماری نمی باشند.
- تشخیص بیماری در صورت تداوم از طریق انجام آزمایش پادتن ترپونما می باشد.
- دوره‌ی نهفتگی این بیماری از زمان ابتلا بین 10 تا 90 روز است.
سفلیس سوم
- شروع و گسترش نشانه ها در عرض 3 تا 10 سال
- تضعیف سیستم ایمنی بدن
- باقی ماندن زخم های ایجاد شده بر روی پوست، دهان، گلو و حتی استخوان‌ها
- آسیب دیدن مثانه ،قلب، رگ‌ها، چشم، کبد و خون
بیماری سیفلیس چگونه تشخیص داده می شود؟
تشخیص بیماری سیفلیس در مراحل اولیه به آسانی صورت می پذیرد .از طریق نمونه برداری زمینه‌‌ی تیره که از زخم اولیه سفلیس یا زگیل لاتیوم و مبررسی آن در شرایط آزمایشگاهی می توان وجود این بیماری را در فرد تشخیص داد .سایر روش های تشخیص بیماری سیفلیس عبارت است از:
- آزمایش فراصوت لگنی لنفادنوپاتی برای ضایعات مهبلی
- آزمایش خون شناسی
- آزمایش مایع مغزی نخاعی
- تصویربرداری با اشعه ایکس
- آزمایش HIV
بیماری سیفلیس چگونه درمان می شود؟
پزشک برای درمان بیماری سیفلیس تزریق پنی سیلین و یا آنتی بیوتیک هایی مانند تتراسایکلین، اریترومایسین یا سفالوسپورین را برای بیمار تجویز می کند. آیا سیفلیس قابل درمان است؟بله این بیماری کاملا قابل درمان بوده و می بایست بیمار تا زمان تکمیل درمان و رفع تمامی زخم‌ها و جوش های سیفلیس از برقراری روابط جنسی خودداری نماید.
درمان بیماری سیفلیس با طب ابوعلی سینا
جهت درمان گیاهی سیفلیس مصرف ویتامین های ب،گوگرد،پروتئین،گیاهان دارای آنتی بیوتیک و پنی سیلین طبیعی (سیر- پیاز و…)،میوه های دارای طبع سرد(ترش و بی مزه)،عرق «خارشتر +خارخاسک+گزنه+کاکل ذرت+تخم ترب+بادیان» – هر دو ساعت یک لیوان ،آب شلغم +عسل+آب ترب سیاه یا سفید +عسل دم کرده ی گل و ریشه شب بو،«مویز +بادام+انجیر» و روزه طولانی ،جوشانده عشقه ،رژیم انگور رسیده ،بخور دادن موضع با اشنان کوبیده در نفت سفید خالص ،«شنجرف معدنی(10)+گل سرخ(10)+مازو سبز(200)+مصطکی(5)+پوست ریشه کبر(20)»( برحسب گرم ) را بکوبید و با توتون مخلوط کنید و در پیپ بریزید ( زیر و روی آن توتون خالص باشد )و دود پیپ را فرو بریزید و از راه بینی خارج کنید ( روزی دو بار تا یک هفته ) بهتر است پس از این عمل کمی ملین خورده شود ؛عشبه مفید می باشد .البته مراجعه به پزشک ضروری بوده و موارد ذکر شده به عنوان درمان کمکی کارآمد می باشند.
آیا بیماری سفلیس قابل پیشگیری است؟
برای پیشگیری از ابتلا به بیماری سیفلیس مراجعه سریع به پزشک و شروع روند درمان در مراحل اولیه بیماری ضروری می باشد .با توجه به این که واکسنی برای پیشگیری از این بیماری تاکنون وجود نداشته است بنابراین برای پیشگیری از انتشار بیماری سفلیس به موارد زیر توجه نمایید:
- محدود کردن تعداد شرکای جنسی
- استفاده از کاندوم
- پرهیز از روابط جنسی پر خطر
- عدم استفاده از سرنگ مشترک
- انجام آزمایش سیفلیس برای ازدواج
